انواع کم شنوایی:

• کم شنوایی انتقالی

کم شنوایی انتقالی در نتیجه اختلال در گوش خارجی یا میانی به وجود می آید، که در این نوع کم شنوایی در رسیدن صدا از محیط خارج به گوش داخلی اختلال بوجود می آید. صداها ممکن است ضعیف، اعوجاج یافته و یا هر ترکیبی از هر دو شنیده شود.
بعضی از علل شایع کم شنوایی انتقالی:
•    عفونت کانال گوش یا گوش میانی
•    مایع در گوش میانی
•    سوراخ یا اسکار پرده گوش
•    سرومن یا جرم گوش
•    گسیختگی استخوانچه های گوش میانی
•    اجسام خارجی در مجرای گوش
•    اتواسکلروز
•    تومورها
اغلب کم شنوایی های انتقالی را می توان توسط دارو و یا جراحی درمان  کرد.

• کم شنوایی حسی عصبی

کم شنوایی حسی عصبی هنگامی رخ می دهد که سلول های حسی حلزون گوش و یا اعصاب گوش داخلی آسیب ببینند و به درستی سیگنال های صوتی را به مغز منتقل نکنند. در چنین شرایطی، بیماران از عدم وضوح گفتار شکایت دارند. به عبارتی دیگر، اصوات را می شنوند ولی قادر به درک صحیح گفتار نمی باشند. در چنین حالتی اصوات اعوجاج یافته شنیده خواهد شد. روند پیری شایعترین علت کم شنوایی حسی عصبی است ، همانطور که ما مسن تر می شویم، اعصاب گوش داخلی و سلولهای حسی به تدریج از بین می روند.
بنابراین، کم شنوایی حسی عصبی می تواند توسط عوامل زیر نیز به وجود آید:
•    پیری
•    قرار گرفتن در معرض سر و صدای بیش از حد
•    عفونت های ویروسی (مانند سرخک و اوریون)
•    داروهای اتوتوکسیک (داروهای سمی برای گوش)
•    مننژیت
•    دیابت
•    سکته قلبی یا مغزی
•    ضربه های شدید به گوش
•    تب بالا
•    بیماری منییر
•    تومور آکوستیک
•    وراثت
کم شنوایی حسی عصبی شایع ترین نوع اختلال شنوایی در بزرگسالان است (در 80 درصد از افراد بالغ رخ می دهد). این نوع کم شنوایی اغلب با دارو و یا جراحی قابل درمان نیست ،  کاهش شنوایی حسی عصبی با موفقیت بوسیله سمعک درمان می شود.

• کم شنوایی آمیخته

اگر کم شنوایی در نتیجه هر دو جز انتقالی و حسی عصبی رخ دهد، به عنوان کم شنوایی  آمیخته شناخته می شود.