اپیدمی خاموش در راه است
آمارهایی جمع آوری شده از سطح جهان هشدار می‌دهند حدود یک میلیارد نفر از ساکنان کره خاکی با درجات مختلفی از کم شنوایی روبرو هستند یا به دلیل بیماری، شرایط کاری، زندگی و... در معرض ابتلا به آن قرار دارند؛ به همین دلیل سازمان بهداشت جهانی از این معضل به عنوان اپیدمی خاموش نام می‌برد.
حدود ۳۶۰ میلیون نفر از این رقم دارای کم شنوایی شدید و عمیق تا سطح ناتوانی هستند. ۳۲۸ میلیون نفر از این تعداد را بزرگسال و ۳۲ میلیون نفر را کودکان کمتر از ۱۵ سال تشکیل داده‌اند. در میان جمعیت بزرگسالان نیز ۱۸۳ میلیون نفر مرد و ۱۴۵ میلیون نفر زن هستند. در میان این ۳۶۰ میلیون نفر، پنج میلیون نفر دچار کم شنوایی عمیق و سخت شنوا هستند. در حال حاضر کم شنوایی از نظر بار بیماری که به دولت و مردم وارد میشود در جایگاه پانزدهم و از نظر ایجاد معلولیت در جایگاه دوم در میان سایر بیماری‌ها قرار دارد؛ این یعنی کم شنوایی از بیماری‌هایی مانند آلزایمر، دیابت و مشکلات تنفسی، معلولیت بیشتری ایجاد میکند !
- ایرانیان هم از دایره این نگرانی‌ها خارج نیستند؛ بطوری که سال گذشته آمار تولد ۳.۷ درصدی از نوزادان مبتلا به مشکلات شنوایی در کشور به ثبت رسید. امروزه با پیشرفت بالای تکنولوژی، جوانان و نوجوانان به طرز نگران کننده‌ای بدون توجه به حد صوتی مجاز، از وسایل صوتی استفاده میکنند. این موضوع خطر بروز کم شنوایی و پیرگوشی زودهنگام را افزایش می‌دهد، به همین دلیل باید مداخله‌های آموزشی لازم، افزایش پوشش غربالگری شنوایی موالید کشور و ... انجام شود.
- آمار تشخیص قطعی کم شنوایی نوزادان در سال گذشته ۳۴۰۰ مورد بوده که از این تعداد ۳۰۶۰ نوزاد وارد مراحل درمانی شدند و خانواده تعدادی از آنها نیز پیگیر درمان نبوده‌اند؛ به همین دلیل با الکترونیکی کردن این موضوع سعی میشود که روند درمان مشکلات شنوایی در نوزادان رصد شود. طبق برنامه‌های وزارت بهداشت، غربالگری نوزادان باید تا قبل از یک ماهگی، تشخیص قطعی تا قبل از سه ماهگی و آغاز درمان تا قبل از شش ماهگی سرنوشت‌ساز انجام شود. کودکانی که مشکلی نداشته باشند از سن سه تا پنج سالگی نیز دوباره در برنامه‌های غربالگری ارزیابی می‌شوند. از سن پنج تا ۱۸ سال نیز دوباره این برنامه‌های غربالگری ادامه دارد.
سازمان بهداشت جهانی طبق این آمار دغدغه خود را به جهان اعلام کرده و از دولت‌ها خواسته که حتما برنامه‌های شناسایی، تشخیص و درمان کم شنوایی را در نظام سلامت خود ادغام کنند. وزارت بهداشت نیز که در حال حاضر به عنوان یکی از هفت کشور همکار در زمینه برنامه‌های سلامت شنوایی با سازمان بهداشت جهانی همکاری میکند، به همراه سازمان بهزیستی از سال ۸۵ برنامه‌هایی را در زمینه غربالگری مشکلات شنوایی آغاز کرده و علاوه بر آن از دوسال پیش توجه خاصی به این حوزه داشته است.
همچنین تحقیقی در زمینه بررسی سواد سلامت و آگاهی از سلامت شنوایی در استان‌های کشور انجام شده و در حال طراحی اقدامات مداخله‌ای برای ارتقای سواد سلامت مردم و در کنار آن برنامه خطرسنجی سلامت شنوایی نیز در حال انجام است.
