لزوم غربالگری پيرگوشی يا کم شنوایی ناشی از افزایش سن

 

 

با توجه به موفقيت چشمگير برنامه های تشخیص و مداخله شنوايي زودهنگام نوزادان در اقصي نقاط جهان، به نظر ميرسد با توجه به افزايش اميد به زندگي و رو به رويي با سالمندان كم شنواي نيازمند به مداخلات شنوايي كه همچنان از دريافت تقويت شنوايي لازم(مانند سمعک و...) محروم هستند ازيك سو و ماهيت پيشرفت تدريجي كم شنوايي هاي ناشي از سن از سوي ديگر، بايد تدابيري براي شناسايي و مداخله بهنگام و پيشگيري از عوارض رفتاري-شناختي كم شنوايي ناشي از افزايش سن، بر کیفیت زندگی افراد در نظر گرفته شود.

شنوایی و توانایی تعامل، هنوز آنچنان که شایسته است در برنامه های غربالگري باليني مدنظر قرارنگرفته است. شنوایی شناسان وظيفه مشاوره و غربالگری شنوايي افراد ميانسالي را که آغاز کم شنوایی ناشی از سن را نشان ميدهند، به عهده دارند. نتایج بررسی هایی که از سال ٢٠٠١ تا ٢٠١٠ پيرامون شیوع كم شنوايي انجام شده اند، نشان دهنده ابتلا دو نفر از هر سه نفر بزرگسالان 70 سال و بالاتر به درجاتي از اختلالات شنوايي است.

تقریبا 20 درصد افراد از سن 60 تا 69 سال کم شنوایی دوطرفه  mild يا ملايم دارند و این تعداد به تقریبا نزدیک 40 درصد در بین افراد 70 تا 79 سال میرسد. این شيوع بالا تاکیدي بر ضرورت استفاده از راه کارهای ابتکاری برای ارزیابی و مداخله بهنگام بزرگسالانی است که کم شنوایی ناشی از سن دارند.
اما، چرا غربالگری و مداخله بهنگام در کم شنوایی های ناشی از سن ضروری است:

 

• شیوع بالای پیرگوشی که با افزایش سن، شدت و ریسک وقوعش افزایش می یابد.

 

• نتایج سو کم شنوایی بر سلامتی بسیار زیادند که از مشکلات در تعاملات با پزشک معالج آغاز شده و افزایش ریسک رخداد مشکلات شناختی(حافظه و توجه) و محدودیت در اجرای فعالیت های روزمره را شامل می شود.

 

• سالمندان مبتلا به کم شنوایی متوسط تا شدید، نیاز بیشتری برای کمک های شخصی از سوی خانواده و دوستان دارند.

 

• کم شنوایی در بزرگسالان به تنهایی، دلیل بسیاری از حوادث مرگ بار (تصادفات و افتادن ها و....) است.

 

• پیش بینی شده است که افراد مسن بالای 65 سال، بیش از نیمی از باقی مانده عمرشان را با کم شنوایی خفیف و افراد بالای 75 سال با افت شنوایی متوسط خواهند گذراند.

 

• کاهش سلامتی روانی - اجتماعی، ارتباط نزدیکی با سطح شنوایی داشته و مشکلات جدی در ارتباطات خانوادگی افراد ایجاد می کند.

 

• کم شنوایی به طورخاص منجر به افزایش استفاده بی مورد از مراقبت های سلامتی همگانی شده و سطح رضایتمندی فرد از وضعیت سلامتیش را نیز می کاهد.

 

• تعامل موثر بین بیمار و درمانگر تحت تاثیر نقایص ارتباطی قرار میگیرد و لذا شاهد تاثیرات سو کم شنوایی بر نتایج سلامت عمومی کم شنوایان فاقد سمعک و وسایل کمک شنوایی هستیم.

 

• توجه به این واقعیت که، سمعک توسط سالمندان، کمتر استفاده می شود حتی اگر راه حل اصلی درمانی باشد که نشانگر لزوم مشاوره های تخصصی و بهنگام در مورد عوارض کم شنوایی ناشی از سن در این افراد می باشد.

 

• افراد سخت شنوا مشکلات و تاخیر بیشتری در دسترسی به مراقبت های سلامت عمومی نسبت به افراد با شنوایی نرمال دارند و این امر هزینه های مازادی را بر دوش بیمه ها تحمیل میکند.