رابطه همودیالیز با بهبود آستانه های شنوایی
درمان جایگزینی کلیه با استفاده از دیالیز و پیوند، موجب افزایش طول عمر بیماران مبتلا به نارسایی مزمن کلیه شده است. کاهش شنوایی، یکی از عوارض مهم نارسایی مزمن کلیه است که علل متفاوتی برای آن بیان شده است. در واقع بيماران کليوي تحت درمان همودياليز در معرض کم شنوايي حسي-عصبي هستند و تشخيص به موقع، آگاهي دادن به بيمار و درمان مناسب، مانع پيشرفت بيماري مي شود.
- با توجه به اهمیت این مسئله، بر آن شدیم تا به بررسی تأثیر همودیالیز روی شنوایی بیماران مبتلا به نارسایی مزمن کلیه بپردازیم. این مطالعه مقطعی روی 76 نفر از بیماران بخش دیالیز بیمارستان شهید مصطفی خمینی انجام شد. آزمون شنوایی سنجی تون خالص یک نوبت پیش از دیالیز و یک نوبت پس از دیالیز و یک نوبت دیگر پس از شش ماه انجام شد؛ همچنین سدیم، پتاسیم و اوره خون پیش از آغاز دیالیز و بی درنگ، پس از پایان دیالیز از همان سوزن وریدی دیالیز بدون نیاز به خون گیری اضافی کنترل شد.
عوامل موثر در کاهش شنوايي حسي-عصبي بيماران همودياليزي شامل افت فشار خون، شيفت اسموتيک، نوروپاتي اورميک، آمبولي، تغييرات متابوليک و الکتروليت، توکسين هاي داخل خون مثل اوره، مصرف دسفروکسامين با دوز بالا و تغييرات مايع الکتروليت آندولنف در حين دياليز بودند.
- نتایج نشان داد میان آستانه شنوایی پیش و پس از یک جلسه همودیالیز، اختلافی معنادار وجود دارد؛ همچنین میان تغییرهای شنوایی پیش و پس از دیالیز با تغییرات وزن، دیابت، مدت زمان انجام دیالیز و مدت هر جلسه دیالیز، ارتباطی معنادار یافتیم ولی میان تغییرات سدیم، پتاسیم و اوره خون با تغییرات آستانه شنوایی، ارتباط معناداری وجود نداشت.
در نتیجه انجام یک جلسه همودیالیز به بهبود آستانه شنوایی بیماران در فرکانس های پایین منجرشده است؛ این نتیجه از فرضیه هیدروپس اندولنفاتیک در بیماران دیالیزی حمایت میکند به خصوص اینکه این بهبود شنوایی در افراد زیر 60 سال، معنادار بوده است و باعث میشود این فرضیه تقویت شود. همچنین در مطالعه دیگری گتلند در سال 1991 در 50 تا 66% بيماران كليوي مزمن، كم شنوايي حسي عصبي در فركانس هاي زير و بم را مشاهده نمود و در 38% از 62 گوش بعد از دياليز بهبود چشمگيري در آستانه هاي فركانس هاي بم حاصل شد.
