همه چیز در مورد سمعک لیزری یا لنز گوش!

 

 

EarLens Contact Hearing Device یا سمعک لیزری از بهترین تکنولوژیهای سال 2015 شناخته شد و تقریبا میتوان گفت که عملکرد این سمعک جدید و بسیار سبک، ترکیبی از سمعک های معمولی و سمعک استخوانی میباشد، این سمعک‌ که دارای مجوز رسمی از سازمان غذا و داروی آمریکاست، در واقع با فناوری بدون صوت و با استفاده از دیودهای لیزری، پرده گوش را مستقیما با تحریک مغناطیسی (نه بواسطه هوا، بین سمعک و پرده گوش تماس برقرار میشود و فاصله ای که با هوا پر میشد حذف میشود.) به لرزش در می آورد و تقویت و انتقال سیگنال در آنها با فناوری جدید انجام میشود که با تکنولوژی مرسوم کاملا متفاوت است و قدرت تقویت صدا توسط این تكنولوژی بسیار بیشتر و کیفیت صداهم تا 3 برابر بهتر و رساتر نسبت به سمعک های معمولی میباشد.

سمعک لیزری که دارای سیستمی بسیار بهینه‌تر از سمعک‌های قبلی برای انتقال اصوات است، دارای پهنای باند 125 تا 10،000 هرتز ، 20 کانال ، 4 برنامه، میکروفون جهت دار، قابلیت یادگیری و تطبیق است و همچنین سبب کاهش نویز باد، سروصدا و حذف فیدبک میشود. هدف از تولید آن، بهبود کیفیت صدا میباشد چراکه محدودیت فیزیکی برای تقویت آکوستیکی صدا در مجرای گوش، وجود ندارد و محدوده فرکانسی قابل شنیدن برای افراد افزایش یافته، همچنین مشکلات مربوط به انسداد دیگر مطرح نیست و مجرای گوش بخوبی تهویه میگردد.

3 قسمت اصلی سمعک‌ لیزری

 

 

قسمت اول(پردازشگر سمعک)، مانند سمعک‌های قبلی در پشت لاله گوش قرار میگیرد و وظیفه دریافت و آنالیز اصوات، تبدیل آنها به پالس های الکترونیکی و انتقال آنها به بخش دوم را بعهده دارد.
قسمت دوم(لامپ سمعک)، که درون مجرای گوش قرار گرفته، دارای نور مادون قرمز است و اصطلاحا سری نوری نام دارد که با دریافت پالس های الکترونیکی و تبدیل آنها به امواج نوری، امواج را به بخش سوم سمعک انتشار میدهد.
قسمت سوم که قلب سمعک لیزری محسوب میشود، مانند لنز تماسی چشم عمل کرده و دقیقا روی پرده گوش قرار میگیرد (لنز نازک سیلیکونی). لنز سمعک مانند سمعک نامرئی برای هر فرد بصورت اختصاصی مطابق شکل و هندسه پرده گوش ساخته میشود و مانند اثر انگشت، انحصاری و مختص به خود فرد بوده و با سایر افراد متفاوت است. در این بخش امواج نوری به امواج مکانیکی تبدیل و سبب ارتعاش پرده گوش و انتقال صدا به گوش میانی و داخلی میشود.

تفاوت لنز گوش با سمعک های معمولی

 

 

• پردازش، برنامه ریزی و تقویت سمعک‌های لیزری کاملا شبیه به سمعک‌های مرسوم است. در هر دو نوع سمعک، یک پردازننده چند کاناله دیجیتال، صدا را پردازش و بهره و تراکم لازم را به صدا ارائه میکند.
تفاوت بین سمعک‌های لیزری و سمعک‌های مرسوم در نوع و شیوه انتقال سیگنال است که در سمعک‌های مرسوم، صدا توسط بلندگو/ رسیور به مجرا و پرده گوش ارائه میشود ولی در سمعک‌های لیزری سیگنال توسط Light tip یا سر نوری به امواج نوری تبدیل میشود. امواج نوری توسط لنز تماسی روی پرده گوش به ارتعاش تبدیل و سبب لرزش پرده صماخ و تولید صدا میشوند.
• خروجی هر دو نوع سمعک پس از رسیدن به پرده گوش از طریق ایجاد لرزش، اطلاعات را به حلزون گوش میرساند و مابقی مسیر شنوایی یکسان طی میشود. محدودیت میدان فرکانسی در سمعک های صوتی از کیفیت صدا میکاهد و سبب میشود صدایی مصنوعی به گوش برسد. اما در لنز تجربه شنیدن صدای طبیعی با بهترین کیفیت برای فرد کم شنوا فراهم میشود و البته مشکلات انسدادی و عدم عبور هوا نمیتواند بر انتقال داده توسط لنز، همانند سمعک های صوتی تاثیر بگذارد. در گذشته این امر تنها در صورت جراحی و ایمپلنت در گوش امکان پذیر بود اما در زمان حاضر لنز های گوش این قابلیت را دارند تا جایگزین ایمپلنت گوش میانی شوند.

اما کاندیداتوری استفاده از این سمعک

سمعک‌های لیزری معمولا برای افرادی با کم شنوایی ملایم تا شدید تجویز میشوند. البته مجرای گوش و پرده صماخ بایستی کاملا نرمال باشند و اندازه مجرای گوش نیز باید برای کار گذاشتن لنز تماسی متناسب و بزرگ باشد. در افرادی با کم شنوایی انتقالی امکان استفاده از سمعک‌های لیزری وجود ندارد.

مزایا و معایب سمعک لیزری

• مهمترین مزیت این نوع سمعک ها، انتقال فرکانس های بالا (و در واقع انتقال گسترده ترین بازه امواج صوتی) و افزایش وضوح و کیفیت صداست، سمعک های لیزری بلندگو ندارند، به همین دلیل براحتی اصوات بالای 5 کیلوهرتز را انتقال میدهند و سبب شفافیت بیشتر صدا میشوند. در توضیح بیشتر باید بگوییم که محدوده شنوایی انسان از 20 هرتز الی 20 هزار هرتز میباشد، اکثر سمعک‌های موجود در بازار، با توجه به محدودیت‌های مکانیکی بلندگو، فقط فرکانس‌های بین ۱۰۰ هرتز تا حدود ۵ کیلو هرتز را تقویت و انتقال می‌دهند. بنابراین افرادی که از سمعک برای بهبود اختلالات شنوایی استفاده میکنند قادر به شنیدن صداهایی با فرکانس بالاتر از ۵ کیلوهرتز نیستند که اتفاقا این فرکانس‌ها معمولا به وضوح و شفافیت صدا در محیط‌های شلوغ و پر سر و صدا کمک میکنند.

 

• این سمعک ها نیاز به جراحی ندارند و متخصص گوش حلق و بینی براحتی لنز را روی پرده گوش نصب میکند.

 

• بعلاوه لنز پرده گوش بوسیله اپلیکیشنی که روی موبایل های هوشمند نصب میشود، قابل تنطیم است (مثلا از لحاظ بلندی صدا، زیر و بم بودن و...) و تماس‌های تلفنی یا موسیقی را مستقیما به این سمعک منتقل میکند.

 

 معایب

• بدلیل کمیاب بودن این سمعک بسیار گران است.
• بدلیل تماس مستقیم ارتعاشگر سمعک با پرده گوش، ریسک ( هرچند بسیار کم ) آسیب به پرده گوش مطرح است.
• در کسانی پرده گوش غیر طبیعی دارند نمیتوان از لنز گوش استفاده کرد.
• احتمال جدا شدن لنز از پرده گوش.

و در آخر
بطور کلی زندگی با سمعک شرایط خاص خود را دارد. افرادی که تجربه استفاده از سمعک را داشته اند میدانند که سمعک هرگز نمیتواند صداها را مانند گوش طبیعی دریافت و منتقل کند، صد البته که کیفیت زندگی بسیار بهتری را ایجاد خواهد کرد ولی هیچوقت گوش طبیعی نمیشود، دقیقا مانند سایر وسایل کمکی!
اما با پیشرفت لحظه ای تکنولوژی سمعک و ارتقا و بهبود کیفیت صدای آنها که قدم به قدم به کیفیت صدای طبیعی نزدیک تر میشود، این امید محقق شده که صدا با کیفیت طبیعی و بسیار خوبی شنیده میشود و کم شنوایان نیز از این نعمت بهره مند میشوند.